Hard werk, veel spelen

Met de afgelopen sessies in het achterhoofd, hebben we het vandaag licht en luchtig gehouden.  Overgangetjes stap draf, draf stap, stap stop en stop .....drrrrraf.  Hij vindt het heerlijk om de spanning wat op te bouwen en dan weg te mogen 'schieten'.  Al loopt het soms nog wel mis.  In zijn enthousiasme raakt hij dan wel wat uit balans en af en toe moet dat duidelijk worden gemaakt met een bokkesprongetje.  Maar niets kwaads, vrolijk en onbezonnen.  Hij had er overduidelijk veel plezier in.
Misschien toch nog eens tijd voor een hoefsmid?  Phanta heeft wat last van scheuren in zijn hoeven, voorlopig heeft hij er geen last van, maar dat kan nog komen natuurlijk...

Stoppen gaat steeds beter

Nu we het probleem gevonden hebben, laten we niet meer los natuurlijk.  Hoewel hij al wel begrepen had wat ik vroeg.  Is het nooit slecht oom even door te werken aan 'nieuw' opgepikte zaken.  

Maar hij is er intussen wel mee weg.  Lekker ontspannen als hij loopt, mooi opgericht als hij stopt.  Dat wordt handig bij het rijden van overgangen ook, dat hij in elkaar schuift als een harmonica, en niet als een blok beton in je handen gaat hangen.  Het zal altijd een zwakker punt van hem blijven door zijn relatief lange slanke hals, heeft hij gemakkelijk de neiging om zijn hoofd achter de loodlijn te brengen, dus zeker een aandachtspuntje om te noteren. 

Sturen en stoppen

Om onze stop te finetunen, was ik al even bezig met elke 'ho' van mijn kant te vergezellen van een lichte druk op zijn neus. Hij heeft het liever op zijn borstkas, maar daar kan ik niet meer aan als ik erop zit, dus moet hij die neus wel gewoon worden... Vandaag maar terug de teugels erbij gehaald.  Een gelpadje onder de neusband zodat hij iets minder scherp inwerkt (en Phanta misschien minder de neiging heeft om ertegen in protest te gaan) en weer aan het werk.  Met vijf minuutjes stopte hij al op de 'h' van 'ho', maar bleef de teugeldruk wispelturig.  De ene keer stoppen, de volgende keer er doorheen bulldozeren.  Al bleef het schudden wel achterwege, dank je wel gelpadje denk ik dan, maar nog net niet genoeg wat we willen. De longeerlijn dubbel over zijn neus gelegd en daarop druk gegeven, hetzelfde effect, het heeft dus niets te maken met de druk of de scherpte van de inwerking, er is iets anders aan de hand.  Back to basic dan maar.  Druk op de neus zou zich moeten voortzetten via het atlasgewricht (basis schedel, vlak achter zijn oren) naar zijn wervelkolom tot in de gewrichten van zijn achterhand. Phanta stopt de beweging al aan de atlas.  Als ik hem in het oog hou zie ik ook wat hij doet. In de plaats van op de druk de atlas op te richten en te 'gaan zitten' op zijn achterhand, spant hij zijn kaak en duikt met zijn neus achter de loodlijn.  Dat geeft druk op de speekselklieren, om nog maar te zwijgen over de foute druk achter zijn oren...  Als ik druk geef op zijn borstkas, doet hij het wel correct, het is dus geen anatomisch probleem, maar een 'aangeleerd' gedrag, om onder druk uit te komen natuurlijk, en zijn zin te krijgen :)  De stiekemerd.  Weer wat om aan te sleutelen.  Met een half uurtje had hij door wat ik nodig had, schitterend dat hij zo snel dingen oppikt.

Zonnetje op onze bol, daarop is Phanta dol

Phanta is een zonneklopper, dat heb ik intussen wel door.  Als het zonnetje op zijn hoofd staat, ligt hij ergens languit zonder de intentie om tot bij mij te komen. Maar zijn nieuwsgierigheid wint het nog steeds.  Als hij dan door heeft dat ik niet naar hem toekom, kan hij niet snel genoeg recht zijn en op het appèl.  Tijdens de training is hij zijn vrolijke zelf, en erna, probeert hij me nog zover te krijgen om een eindje met hem rond te dollen.  Maar zijn spelletjes zijn nog een tikje wild.  Hij heeft geloof ik niet altijd door dat hij een dikke 500kg meer weegt als ik :)

Terug op dreef

Phanta blijft schitteren.  Hij lijkt steeds gemakkelijker zijn angsten te overwinnen en ook beter geconcentreerd te blijven tijdens het werken.  Zou hij dan toch tot de jaren van verstand gekomen zijn?
Alleen stoppen met teugels blijft een probleem.  Hij gaat liever in verzet dan zich te geven.  Het kan beter gaan met een bit, sommige paarden hebben liever druk in de mond dan druk op hun neus, maar dat doe ik liever nog niet met zijn melkmuiltje.  Gelukkig stopt hij wel gemakkelijk op een stemcommando, en al helemaal op de 'goehoed' waarvan hij weet dat er een snoepje achter komt.  Dus op zich hebben we de noodrem niet echt nodig.  Hij vindt het ook niet erg als ik aan de singel 'ga hangen'  of naast hem op en neer spring. Om echt te gaan rijden haal ik hem liever een weekje of twee naar mij thuis (piste tov een aangelopen weide is toch wel zachter om neer te komen in het geval Phanta het nodig vindt om mij eraf te gooien) Maar ik vermoed dat we dan eerst een trailertraining gaan moeten houden om hem geen al te stressvolle ervaring te geven.
Verder is hij er eigenlijk klaar voor.  Hij draagt zichzelf (pakt geen steun meer op de longeerlijn) en als hij uit evenwicht gaat wordt hij ook niet meer zo boos.  Hij herstelt zich en probeert opnieuw.  Zijn instelling is helemaal veranderd op dat vlak. Regelrecht van 'potvolkoffie dat doe jij!' naar 'ok, het ging mis, ik doe het opnieuw en beter deze keer'.  En dat zelfingenomen koppie als het dan wel lukt, dat is er eentje om voor te smelten!

We zijn er weer

Drie weken rust voor Phanta, drie weken herstellen voor mij (ontsteking op een gekwetste schouder).  Maar we staan er wel weer. Ik ben wel langs geweest, op bezoek om de 'band' niet kwijt te spelen en om hem toch af en toe (al was het maar vijf minuutjes) even aan het werk te zetten. Maar vanaf vandaag beginnen we weer aan het ''echte" werk.

Zadeldekje erop, singeltje aan, voltes aan de longe, stap en draf zonder aan de longeerlijn te trekken, schoudertjes verplaatsen, achterhand verplaatsen....  Volgens mij was die pauze zo slecht nog niet.  Het leek of hij nog beter zijn best deed omdat hij zo blij was dat hij er weer vol tegenaan kon.  Het kan ook een stuk mijn enthousiasme geweest zijn dat hij opving natuurlijk, maar hij deed het super.

Phanta longeert zichzelf

Nu het weer vroeger licht is, en minder snel donker, kunnen we ook weer in de ochtend aan het werk.
Phanta maakt het blijkbaar ook niet veel uit wanneer ik passeer, zodra hij mij ziet verschijnen komt hij kijken wat hij kan 'uitspoken'.  Maar hij is een heel erg flink spook ook.
Hij is inmiddels al zo ver dat hij zichzelf haast longeert.  Even wijzen met het vingertje en hij gaat de juiste kant op.  Alleen de wissel naar zijn "stijvere" kant probeert hij soms te vermijden.  Het extra snoepje voor zijn verjaardag vond hij inderdaad helemaal niet erg.  Al is het bij hem altijd opletten dat hij niet te drammerig wordt met voedselbeloningen.  Hij reageert eigenlijk net zo goed op 'n aai over zijn bol.  Op zijn echt goeie dagen is een stembeloning al voldoende om hem in een trotse draf te doen uitbarsten xD  Het wordt tijd dat ik mijn camera eens meebreng, zodat je hem eens in volle glorie aan het werk kan zien.  Met foto's heeft hij nogal de neiging om wel heel dichtbij selfies te nemen.....