Rustig begonnen met herhalen wat we vorige keer deden. Phanta weet het nog, hij geeft me plek, ontspant zijn rug en probeert die lange benen onder controle te krijgen. Vanzelfsprekend nog geen sinecure, maar er zitten al mooie pasjes bij. Het gaat een tijdje duren eer hij spieren genoeg heeft opgebouwd om dat hele lijf in bedwang te houden. De linkse kant gaat bijna vanzelf, hij valt zelfs lichtjes over zijn schouder naar buiten als je'm niet in het oog houdt. Vooral dan omdat hij het zo druk heeft met te checken wat ik allemaal doen, hij zou er letterlijk dubbel voor plooien om alles gezien te hebben! De rechtse kant begint, stilletjesaan, per cirkel 1 à 2 stapjes. Maar hij doet dan ook zo vreselijk hard zijn best. Als het goed gaat, is hij blij, maar o wee als het niet lukt zoals hij in gedachten heeft. Dan wordt hij nijdig, gaan de oortjes achteruit en loopt hij te mokken. Ik laat natuurlijk niet zomaar de schuld in mijn schoenen schuiven! Hij moet verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen stapjes. Op eigen benen staan noemen ze dat :)
Karina komt af en toe checken of ze mee mag doen, en vooral dan of ze die extra aai van me kan lospeuteren. Verder gaat ze uit de weg als ik dat vraag (maar ook geen voet verder weg dan wat ik vraag xD) en geeft ze Phanta de ruimte die hij nodig heeft om te manouvreren.
Tegen kwart voor zes begon het toch wel heel erg te schemeren en Phanta kreeg het moeilijker om mij te zien en vooral dan om te zien wat ik vroeg. Hij bleef wel proberen, maar was zenuwachtiger en minder zeker van zichzelf. Zijn reacties werden wat uitvergroot en hij vroeg meer steun van mij. Op zich niet echt een probleem, maar hij is toch nog niet helemaal klaar om zonder licht te werken. Hij moet nog teveel nieuwe dingen aanleren waarbij hij al zijn zintuigen nodig gaat hebben, en hij wordt ook heel onzeker over het terrein zelf als hij het niet goed kan zien (hoog gras is plots twee meter hoog, een plek zand ziet eruit als een diepe put....) waardoor hij gaat struikelen en daardoor de kans bestaat dat hij vertrouwen in mij kwijtraakt (ik moet hem immers veilig houden als we aan het werk zijn, of daar rekent hij in ieder geval op) Ik ga mijn best doen om voor onze volgende sessies ook goed vroeg te kunnen beginnen, dan vermijden we dat het te donker is om verder te gaan.
Phanta is in ieder geval goed op weg. Hij doet zijn best, en onthoud wat hij geleerd heeft. We blijven werken aan die rechtse buiging en bouwen verder spieren op.
 |
| Phanta by night |
 |
| Phanta by night |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten