Alleen stoppen met teugels blijft een probleem. Hij gaat liever in verzet dan zich te geven. Het kan beter gaan met een bit, sommige paarden hebben liever druk in de mond dan druk op hun neus, maar dat doe ik liever nog niet met zijn melkmuiltje. Gelukkig stopt hij wel gemakkelijk op een stemcommando, en al helemaal op de 'goehoed' waarvan hij weet dat er een snoepje achter komt. Dus op zich hebben we de noodrem niet echt nodig. Hij vindt het ook niet erg als ik aan de singel 'ga hangen' of naast hem op en neer spring. Om echt te gaan rijden haal ik hem liever een weekje of twee naar mij thuis (piste tov een aangelopen weide is toch wel zachter om neer te komen in het geval Phanta het nodig vindt om mij eraf te gooien) Maar ik vermoed dat we dan eerst een trailertraining gaan moeten houden om hem geen al te stressvolle ervaring te geven.
Verder is hij er eigenlijk klaar voor. Hij draagt zichzelf (pakt geen steun meer op de longeerlijn) en als hij uit evenwicht gaat wordt hij ook niet meer zo boos. Hij herstelt zich en probeert opnieuw. Zijn instelling is helemaal veranderd op dat vlak. Regelrecht van 'potvolkoffie dat doe jij!' naar 'ok, het ging mis, ik doe het opnieuw en beter deze keer'. En dat zelfingenomen koppie als het dan wel lukt, dat is er eentje om voor te smelten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten