Bij het vallen van de avond

de eerste dag deze week dat ik op tijd aan de wei kon zijn om nog te profiteren van een uurtje zonlicht. Phanta was het niet vergeten, ook al was er langer tussen dan ik graag heb. Echt spieren opbouwen lukt dan niet, maar hem de oefeningen aanleren wel, en dat werpt later dan weer zijn vruchten af. Phanta is niet altijd de meest geduldige leerling, hij dacht vandaag dat hij het allemaal al wel wist, en begon spontaan oefeningen aan te bieden vooraleer ik ze vroeg. Zo werkt het natuurlijk niet helemaal 😆 Anderzijds was ik al blij dat hij ze onthouden had. Eens hij begreep dat hij geen gedachten kan lezen en wat hij deed niet veel opleverde, ging hij toch maar weer op zoek naar juiste oefeningen, i.p.v. snel snel dan krijg ik misschien een beloning.
We zijn begonnen met drijvende hulpen en het verplaatsen van zijn achterhand. Nu hij weet waar zijn schouders horen, is het immers tijd om die dansende poep in het gareel te krijgen.
Hij steunt nogal graag op mij en wordt gemakkelijk onzeker als hij op eigen benen iets moet doen, maar hij wint stilaan aan vertrouwen, wat een heel erg goede evolutie is.
Om te checken hoe hij het doet zonder ‘helpend handje’ heb ik de laatste tien minuten het kaptoom uitgedaan en hem gevraagd in een cirkel rond mij te bewegen (mooi gebogen natuurlijk) linksom geen probleem, rechtsom heeft hij wel tien keer geprobeerd om stiekem om te draaien en van kant te wisselen vooraleer hij aan de cirkel begon, puur uit onzekerheid, toen hij uiteindelijk toch een mooie cirkel maakte, was de ontlading bij hel zo groot dat hij er prompt een kort galopje achteraan gooide om dan flink op zijn plekje bij mij te komen staan om te vragen wat hij nu moest doen. Volgens mij was hij behoorlijk ingenomen met zichzelf ☺️