Ik heb mijn eigen kaptoom even meegebracht omdat ik nog geen tijd heb gemaakt voor het gaatjesprikken, en dan heb ik meteen de maat voor die van hem.
Hij laat 'm zonder problemen aandoen en gaan zonder drama, zonder duwen, zonder nippen, rustig mee naar een plekje waar het droog genoeg is om wat te doen.
Stretchoefeningen laten dezelfde pijnpunten zien als vorige keer, maar Phanta doet erg zijn best om te snappen wat ik vraag.
Als Karina in de buurt komt, krijgen we soms een beetje gepoch en wat huppelkarakter, maar zodra hij begreep dat mijn aandacht bij hem bleef, ging hij zich toch weer concentreren.
Hij begrijpt nu de basis om zijn rug los te laten, op de cirkel te gaan (en niet achteruit), te stoppen en uit mijn ruimte te gaan staan wachten tot ik hem er terug in vraag en op zijn eigen benen te staan en niet te komen hangen op mijn hand, of letterlijk tegen mijn schouder komen aanplakken voor steun.
Kleine stapjes, maar we gaan vooruit.
Karina is heel erg nieuwsgierig naar wat we doen, en hoopt ook mee te mogen doen (ze kwam zelfs tegen mij aan knuffelen) maar blijft op een afstand als dat gevraagd wordt. Gaat prima met hun tweetjes in de wei.
Een paar sfeerfoto's: zijn gezichtje zegt genoeg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten