Phanta longeert zichzelf

Nu het weer vroeger licht is, en minder snel donker, kunnen we ook weer in de ochtend aan het werk.
Phanta maakt het blijkbaar ook niet veel uit wanneer ik passeer, zodra hij mij ziet verschijnen komt hij kijken wat hij kan 'uitspoken'.  Maar hij is een heel erg flink spook ook.
Hij is inmiddels al zo ver dat hij zichzelf haast longeert.  Even wijzen met het vingertje en hij gaat de juiste kant op.  Alleen de wissel naar zijn "stijvere" kant probeert hij soms te vermijden.  Het extra snoepje voor zijn verjaardag vond hij inderdaad helemaal niet erg.  Al is het bij hem altijd opletten dat hij niet te drammerig wordt met voedselbeloningen.  Hij reageert eigenlijk net zo goed op 'n aai over zijn bol.  Op zijn echt goeie dagen is een stembeloning al voldoende om hem in een trotse draf te doen uitbarsten xD  Het wordt tijd dat ik mijn camera eens meebreng, zodat je hem eens in volle glorie aan het werk kan zien.  Met foto's heeft hij nogal de neiging om wel heel dichtbij selfies te nemen.....

Van voor, naar achter, naar links en rechts

Sturen wordt een eitje.  Met zijn nieuwe hoefjes (ziet er goed uit zeg!) stapt hij vrolijk rond.
Vooruit, achteruit, beetje sneller, beetje links, beetje rechts, stoppen... Alleen stoppen en vertrekken blijven lastig.  Eens in beweging, wil hij blijven gaan, eens gestopt wil hij blijven staan...
Een levende wet van Newton die kerel.  Verder komt het helemaal goed, al blijft hij een beetje teveel op mij 'leunen'.  Dat zal vanzelf wel beteren als ik niet meer naast hem loop, maar in afwachting van 'onder het zadel' ga ik toch overschakelen naar een langere teugel, dan kom ik ter hoogte van zijn poep terecht en moet hij toch echt wel 'zelf' .  Het zal goed zijn voor zijn zelfvertrouwen, en geeft hem nog wat extra voorbereiding.  De kans bestaat anders dat hij onder het zadel even 'inert' gaat zijn dan vanop de grond.
 Volgende week ga ik weinig tijd voor hem hebben.  Dus vandaag maar een beetje extra. 
(hij kent inmiddels ook al dat er naast hem 'gesprongen' wordt, tegen hem opgesprongen wordt, druk op zijn rug komt omdat ik af en toe eens aan hem ga hangen, hij wijkt voor druk en hij stopt op stemcommando)

Dekje 2.0

Dekje 2, Phanta 0.  Het ligt er terug op.  Hij is er nog niet happig op, maar goed, hij laat tenminste al weer toe dat het in de richting van zijn rug gaat....  Daarmee wordt nog maar eens duidelijk hoe lastig het soms is voor een jonkie als Phanta om vertrouwen te hebben in de wereld rondom hem.  Hoe groot hij ook is, het is en blijft een vluchtdier, gebouwd om te wantrouwen, gebouwd om te gaan lopen als het te heet onder zijn voeten wordt. 
De singel zal een volgende stap worden, maar voor vandaag is het goed.  Dekje weer aan de kant, en sturen maar, om de training af te sluiten krijgt hij zijn snoepjes op het dekje.  Volgende week misschien toch maar eens met wat 'grotere' dekentjes langskomen.

De paashaas is een angsthaas

Paasvakantie, deze week ben ik thuis dus moeten drie dagen zonder problemen lukken.
Zadeldekje terug bovengehaald om 'eraan' te beginnen.  Maar Phanta besluit van niet.  Toegegeven, nadat alles goed ging met het dekje, heb ik het een tijdje 'in de kast' gelaten om het terug op te pikken zodra we aan een zadeltje zouden beginnen. Maar normaal gezien, eens geleerd, blijft geleerd.
Voor Phanta dus duidelijk niet.  Is het zijn kleur niet? Is er iets gebeurd dat ik niet weet?  In elk geval kwam hij niet dichter dan 10 meter bij het dekje....

Dus een half uur dekjestraining.  Ik heb 'm inmiddels zover dat hij een snoepje wil oppakken vanop het zadeldekje zelf, maar het spreekt voor zich dat we dat zadel zelf voorlopig nog kunnen vergeten....
De spookjes in zijn hoofd maken het wel heel bont nu....  Hopelijk was dit een eenmalige actie.

April, ik weet wat ik wil

Klaar voor een nieuwe maand en hopelijk wat meer vooruitgang nu.  Ik had 'm toch wel graag onder het zadel vooraleer de zomer echt begint.  Langer licht, droger weer, en een rustige Phanta?  Ik dacht het niet, die eerste twee tot daar aan toe, maar die derde?  Phanta heeft last van lentekriebels.  Stappen kan vandaag niet, alles MOET in draf en als het kan nog een paar gekke sprongen erbij.
Na zo'n sprong is hij gewoonlijk zo onder de indruk van zichzelf dat hij toch nog even briesend achter mij moet kruipen om te bekomen.  De gekke beest.  Op zich niet zo erg, zolang hij zich niet te hard in het zweet werkt.  De nachten zijn nog veel te koud om hem nat weg te zetten, en met handdoekjes zijn we wel effe bezig....  Eentje voor bij op het lijstje, dekentjes aanleren, als hij dan eens nat staat, uurtje dekentje op en hij is zo weer droog.  We hebben nog werk...