Frisse Phanta

was het omdat het zo lang geleden was? Omdat we de eerste keer met zijn eigen kaptoom aan de slag gingen (ik had ‘m eerst twee keer ingevet om m wat soepeler te maken) ? Is er wat gebeurd aan de wei waar hij wel heel ergvan geschrokken was? Geen idee, maar Phanta was ‘ n bommetje vandaag. Kietelt, kopschuw, schrikkerig en kijkertjes, de hele zooi. Als hij kon, was hij bij in mijn jas gekropen voor bescherming, de duts... hij had wel onthouden wat we vorige keren hadden gedaan, maar we hebben ons vandaag vooral op vertrouwen moeten concentreren, alles op zijn tempo he, en mentale balans is zeker zo belangrijk als fysieke balans. We zijn er wel doorgemaakt ook, hij werd rustiger, probeerde zich ondanks al zijn spoken te concentreren, en heeft het best wel goed gedaan. Volgende keer is hij vast wel weer zijn vertrouwde stabiele zelf.

Een week geleden

gisterenavond eindelijk nog eens op tijd klaar om Phanta te kunnen trainen. En hij was er klaar voor

Ik kreeg amper de tijd om uit mijn auto te komen....
Ondanks de kou blijft Phanta behoorlijk rustig, bij hem niets te merken van de winterfrisheid die je soms kan tegenkomen.
De oefeningetjes die we reeds hadden geoefend, zitten er goed in, beetje wijzen, af en toe een schouder uit de weg zetten, en Phanta is de ster van de dag. Tijd voor iets nieuws, we vergroottten de cirkel als voorbereiding op longeren, en dat is vreselijk moeilijk, cirkels worden eieren, buiging wordt een banaan, en er wordt over voetjes gestruikeld.. Als hij op eigen benen moet staan valt hij een Bertje uit elkaar, maar oefening baart kunst zeggen ze dan. Hij snapt al wat ik bedoel, en per juist pasje krijgt hij zijn beloning, zo blijft hij gemotiveerd en vrolijk. We hebben ook wat voorbereidende oefeningen gedaan op rechte lijnen en het verplaatsen van schouders als voorbereiding op zijgangen. Stilaan neemt hij meer gewicht met zijn achterbenen, maar het blijft moeilijk. Daarvoor zouden we toch drie keer per week moeten kunnen oefenen, om spieren op te bouwen, maar voor nu zijn we blij met stretchen en het aanleren van de verschillende ‘commando’s’, zodra er dan licht aanwezig is, gaat hij onwaarschijnlijk snel vooruit gaan!

Bij het vallen van de avond

de eerste dag deze week dat ik op tijd aan de wei kon zijn om nog te profiteren van een uurtje zonlicht. Phanta was het niet vergeten, ook al was er langer tussen dan ik graag heb. Echt spieren opbouwen lukt dan niet, maar hem de oefeningen aanleren wel, en dat werpt later dan weer zijn vruchten af. Phanta is niet altijd de meest geduldige leerling, hij dacht vandaag dat hij het allemaal al wel wist, en begon spontaan oefeningen aan te bieden vooraleer ik ze vroeg. Zo werkt het natuurlijk niet helemaal 😆 Anderzijds was ik al blij dat hij ze onthouden had. Eens hij begreep dat hij geen gedachten kan lezen en wat hij deed niet veel opleverde, ging hij toch maar weer op zoek naar juiste oefeningen, i.p.v. snel snel dan krijg ik misschien een beloning.
We zijn begonnen met drijvende hulpen en het verplaatsen van zijn achterhand. Nu hij weet waar zijn schouders horen, is het immers tijd om die dansende poep in het gareel te krijgen.
Hij steunt nogal graag op mij en wordt gemakkelijk onzeker als hij op eigen benen iets moet doen, maar hij wint stilaan aan vertrouwen, wat een heel erg goede evolutie is.
Om te checken hoe hij het doet zonder ‘helpend handje’ heb ik de laatste tien minuten het kaptoom uitgedaan en hem gevraagd in een cirkel rond mij te bewegen (mooi gebogen natuurlijk) linksom geen probleem, rechtsom heeft hij wel tien keer geprobeerd om stiekem om te draaien en van kant te wisselen vooraleer hij aan de cirkel begon, puur uit onzekerheid, toen hij uiteindelijk toch een mooie cirkel maakte, was de ontlading bij hel zo groot dat hij er prompt een kort galopje achteraan gooide om dan flink op zijn plekje bij mij te komen staan om te vragen wat hij nu moest doen. Volgens mij was hij behoorlijk ingenomen met zichzelf ☺️

Liever werken dan eten

phanta had er zin in vandaag. Een kleine hinnik terwijl ik zijn kaptoom aan deed, en hij was er klaar voor.  Hij begint ook steeds meer te anticiperen op mijn bewegingen en biedt spontaan bewegingen aan. Het is mooi om te zien dat hij begint mee te denken, maar hij vindt het nog steeds maar niks als hij misgokt en hij een ‘neen Phanta’ krijgt in de plaats van een ‘goed!’. Zijn reacties zijn al meer gecontroleerd, en geeft zijn ongenoegen ook te kennen met subtielere signalen. En daar willen we natuurlijk naartoe. ‘More is less’ is de leuze, met een zo min mogelijke hulp resultaat behalen, en de communicatie aan twee kanten zo subtiel mogelijk maken. Als ik fluister, en Phanta roept (extreme reacties als stijgeren) komen we ook nergens.  Nu hij weet wat een cirkel is, proberen we onze houding te optimaliseren. Phanta heeft nog weinig controle over zijn lichaam, wat logisch is voor zijn leeftijd (denk aan die opgeschoten pubers bij mensen) dus het gaat echt pasje per pasje. Hij valt gemakkelijk met zijn schouder naar binnen, wat vertelt dat hij de push van zijn achterheen niet kan doseren en daarom als n motorrijder schuin door de bocht valt. We werken azn het naar buiten zetten van de schouders zodat die drijvende benen onder treden en gaan dragen. Want dat is de bedoeling, dat hij niet alleen zijn eigen gewicht gaat dragen, maar op termijn ook een ruiter.
Naar het einde van de les toe, liet Phanta Wetenden het eten was toegekomen, oortjes de lucht in, gaf hij met zijn snoet n tikje tegen mijn schouder als in ‘ kom op, we gaan eten’ maar zodra ik zei, ‘ nog heel eventjes’ was zijn aandacht weer volledig bij mij. Hij doet het geloof ik echt graag! Niet elk paard kiest werken boven eten schooien 😊

Phanta wil een nachtlampje

We hebben er weer een sessie opzitten.  Omdat ik vroeg aan de wei was, hadden we nog licht om te beginnen.  Ik kreeg een vriendelijke begroeting van Phanta, en zelfs Karina kwam even met haar neus tegen mijn arm aantikken om te laten weten dat het ok was dat ik er was.  Ze kennen me al, leuk.
Rustig begonnen met herhalen wat we vorige keer deden.  Phanta weet het nog, hij geeft me plek, ontspant zijn rug en probeert die lange benen onder controle te krijgen.  Vanzelfsprekend nog geen sinecure, maar er zitten al mooie pasjes bij.  Het gaat een tijdje duren eer hij spieren genoeg heeft opgebouwd om dat hele lijf in bedwang te houden.   De linkse kant gaat bijna vanzelf, hij valt zelfs lichtjes over zijn schouder naar buiten als je'm niet in het oog houdt.  Vooral dan omdat hij het zo druk heeft met te checken wat ik allemaal doen, hij zou er letterlijk dubbel voor plooien om alles gezien te hebben!  De rechtse kant begint, stilletjesaan, per cirkel 1 à 2 stapjes.  Maar hij doet dan ook zo vreselijk hard zijn best.  Als het goed gaat, is hij blij, maar o wee als het niet lukt zoals hij in gedachten heeft.  Dan wordt hij nijdig, gaan de oortjes achteruit en loopt hij te mokken.  Ik laat natuurlijk niet zomaar de schuld in mijn schoenen schuiven!  Hij moet verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen stapjes.  Op eigen benen staan noemen ze dat :)
Karina komt af en toe checken of ze mee mag doen, en vooral dan of ze die extra aai van me kan lospeuteren.  Verder gaat ze uit de weg als ik dat vraag (maar ook geen voet verder weg dan wat ik vraag xD) en geeft ze Phanta de ruimte die hij nodig heeft om te manouvreren.
Tegen kwart voor zes begon het toch wel heel erg te schemeren en Phanta kreeg het moeilijker om mij te zien en vooral dan om te zien wat ik vroeg. Hij bleef wel proberen, maar was zenuwachtiger en minder zeker van zichzelf.  Zijn reacties werden wat uitvergroot en hij vroeg meer steun van mij.  Op zich niet echt een probleem, maar hij is toch nog niet helemaal klaar om zonder licht te werken.  Hij moet nog teveel nieuwe dingen aanleren waarbij hij al zijn zintuigen nodig gaat hebben, en hij wordt ook heel onzeker over het terrein zelf als hij het niet goed kan zien (hoog gras is plots twee meter hoog, een plek zand ziet eruit als een diepe put....) waardoor hij gaat struikelen en daardoor de kans bestaat dat hij vertrouwen in mij kwijtraakt (ik moet hem immers veilig houden als we aan het werk zijn, of daar rekent hij in ieder geval op) Ik ga mijn best doen om voor onze volgende sessies ook goed vroeg te kunnen beginnen, dan vermijden we dat het te donker is om verder te gaan.
Phanta is in ieder geval goed op weg.  Hij doet zijn best, en onthoud wat hij geleerd heeft.  We blijven werken aan die rechtse buiging en bouwen verder spieren op.

Phanta by night

Phanta by night

Phanta snapt de basis

Een vriendelijke begroeting in het stalletje terwijl ik de stroom ging afzetten laat meteen zien dat Phanta er zin in heeft.
Ik heb mijn eigen kaptoom even meegebracht omdat ik nog geen tijd heb gemaakt voor het gaatjesprikken, en dan heb ik meteen de maat voor die van hem.
Hij laat 'm zonder problemen aandoen en gaan zonder drama, zonder duwen, zonder nippen, rustig mee naar een plekje waar het droog genoeg is om wat te doen.
Stretchoefeningen laten dezelfde pijnpunten zien als vorige keer, maar Phanta doet erg zijn best om te snappen wat ik vraag.
Als Karina in de buurt komt, krijgen we soms een beetje gepoch en wat huppelkarakter, maar zodra hij begreep dat mijn aandacht bij hem bleef, ging hij zich toch weer concentreren.
Hij begrijpt nu de basis om zijn rug los te laten, op de cirkel te gaan (en niet achteruit), te stoppen en uit mijn ruimte te gaan staan wachten tot ik hem er terug in vraag en op zijn eigen benen te staan en niet te komen hangen op mijn hand, of letterlijk tegen mijn schouder komen aanplakken voor steun.
Kleine stapjes, maar we gaan vooruit.
Karina is heel erg nieuwsgierig naar wat we doen, en hoopt ook mee te mogen doen (ze kwam zelfs tegen mij aan knuffelen) maar blijft op een afstand als dat gevraagd wordt.  Gaat prima met hun tweetjes in de wei.

Een paar sfeerfoto's: zijn gezichtje zegt genoeg...