Phanta was 'n beetje stijf van gisteren. Maar hij deed wel zijn best. Stoppen blijft een lastige, maar vertrekken evenzeer. Phanta is van het principe, wat ik doe, blijf ik doen, als dat vooruitgaan is, kent hij geen rem, als het stilstaan is, kan hij een standbeeld zijn. Consequent dezelfde start en stop zijn heel belangrijk voor hem. Ik probeer behalve de hulpen ook zoveel mogelijk woorden te gebruiken, zeker voor een paard als Phanta die gemakkelijk tegen hulpen ingaat (eerst nee, en dan pas nadenken, echte kleuter op dat vlak ;)) kan een stemhulp een fijne manier zijn om de fysieke hulpen zo licht mogelijk te kunnen houden. Ik heb graag dat hij vertrekt met het aanspannen van mijn kuit, en niet dat ik mijn been telkens een halve meter moet opheffen om 'benen' te kunnen geven. Om de overdracht tussen grond en zadel zo vlot mogelijk te laten verlopen, gebruik ik de hulpen op de plek waar benen zouden komen, maar ondersteun ik die hulp ook met stemhulpen. Als het been dan verwarrend of beangstigend zou zijn (en hij in eerste instantie er toch tegenin gaat willen gaan) geef ik eerst de beenhulp en vlak daarna de stemhulp zodat hij beide aan elkaar leert koppelen.
Hij kent voorlopig stap, drrrrrraf, how, halt, terug en achteruit, wat hij ook heeeeeeeel goed kent is 'goed' en 'superstar', dat zijn de cues waarop hij beloont wordt, en gewoonlijk krijg ik er een zachte hinnik bij als ik ze gebruik, of soms wanneer hij vindt dat ik ze zou moeten gebruiken (Wat? het is toch goed genoeg? Is het geen tijd voor mijn snoepje dan?)
 |
| Kijk dan wat ik doe Karina! je let niet eens op!!! |
 |
| Met de haren in de wind!!! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten